De wet bepaalt dat wie op 1 januari van het aanslagjaar (volle) eigenaar is van een pand, of het zakelijk recht op een pand bezit, de onroerende voorheffing verschuldigd is. Daarnaast wordt in art. 133, §1 KB WIB 92 ook expliciet vermeld dat er een aanslagbiljet moet verstuurd worden naar de betrokken eigenaars.

Wanneer het echter gaat om een pand in onverdeeldheid – dit betekent dat er meerdere (volle) eigenaars zijn van het pand – dan krijgt slechts één eigenaar een aanslagbiljet. Dit is het gevolg van het feit dat het voor de fiscus praktisch niet mogelijk is om een juiste opsplitsing te maken van de aanslag over de verschillende eigenaars. Deze manier van werken zorgt voor twee problemen. Enerzijds is deze methode strijdig met de wet. Deze stelt immers dat er naar alle betrokken eigenaars een aanslagbiljet gestuurd moet worden.

Anderzijds levert dit problemen op met betrekking tot de inning van de onroerende voorheffing. Wanneer een eigenaar de onroerende voorheffing niet betaalt, dan gaat de Administratie aankloppen bij andere eigenaars, die weliswaar geen aanslagbiljet ontvangen hebben en wiens naam niet vermeld wordt op het aanslagbiljet. Voor mede-eigenaars was het tot nu toe dan ook onduidelijk of zij weldegelijk de gevraagde roerende voorheffing moesten betalen…

Om deze problemen van de baan te helpen werd de wettekst lichtjes aangepast. Nu staat in de wettekst dat het aanslagbiljet gestuurd moet worden naar ‘één of meerdere eigenaars in onverdeeldheid’. Op deze manier wordt de wet afgesteld op de praktijk en kan er ook geen discussie meer bestaan over wie de onroerende voorheffing verschuldigd is. Het is nu heel duidelijk dat de ontvanger ook het deel van de onroerende voorheffing van een mede-eigenaar kan eisen, zonder dat deze een aanslagbiljet ontvangen heeft.