In verband met de belastbaarheid van beroepsinkomsten, meer specifiek, van voordelen van alle aard, kan men een akkoord sluiten met de fiscus. Of de akkoordverklaring moet gebeuren met de instemming van de belastingplichtige of dat hiervoor ook de instemming van de echgeno(o)t(e) nodig is, hangt af van het huwelijksvermogensstelsel.

Wanneer de echtgenoten getrouwd zijn onder het stelsel: ‘scheiding van goederen’ zal de akkoordverklaring kunnen gebeuren zonder medewerking van de echtgenoot. Dit wordt als volgt verklaard.

Bij ‘scheiding van goederen’ bestaat er een strikte scheiding tussen de vermogens, de schulden en de beheersbevoegdheden van beide echtgenoten. Elke echtgenoot heeft met andere woorden zijn eigen inkomsten, waaronder de beroepsinkomsten, die belast worden los van de inkomsten van de andere echtgenoot. De echtgenoot kan bijgevolg ook als enige beschikken over de schulden, zoals de belastingsschulden, die betrekking hebben op zijn beroepswerkzaamheid.

Recentelijk werd beslist dat het huwelijksvermogensstelsel van doorslaggevend belang is om te bepalen wie betrokken moet worden bij de akkoordverklaring[1]. Bijvoorbeeld het feit dat de belasting in verband met het belastbare inkomen van één van de echtgenoten kan verhaald worden op de gemeenschappelijke goederen is dus niet van belang.