Sommige kosten zijn volledig fiscaal aftrekbaar, andere gedeeltelijk en nog andere zijn helemaal niet aftrekbaar. Vaak zijn er twijfelgevallen, waarbij de fiscus nogal snel de kaart van niet-aftrekbaarheid kiest.

De kosten gemaakt voor serviceclubs zijn een typisch voorbeeld van een fiscaal twijfelgeval. De fiscus (geruggensteund door een arrest uit 1990) heeft dergelijke uitgaven namelijk jarenlang geweigerd als aftrekbare kost, met als argumentatie dat wie toetreedt tot een serviceclub zich ertoe verbindt de doelstellingen van de vereniging te realiseren. Deze doelstellingen zijn meestal van humanitaire aard en hebben dus praktisch nooit te maken met de werkelijke beroepsactiviteit van de leden. Vandaar de niet-aftrekbaarheid.

Hierbij wordt het werkelijke doel van de leden (interessante professionele contacten leggen en onderhouden) volledig genegeerd. En laat dit doel nu juist wél een reden zijn om van volledige aftrekbaarheid te genieten. Een arrest uit 2002 erkent deze doelstelling en stelt dus dat kosten voor serviceclubs in bepaalde gevallen fiscaal aftrekbaar kunnen zijn.

Sinds 2004 is er ook voor de fiscus duidelijkheid omtrent deze kwestie. De toenmalige (en huidige) minister van financiën, Didier Reynders, heeft namelijk de volgende richtlijnen meegegeven:

• Kosten voor serviceclubs zijn in principe niet aftrekbaar;
• Als de belastingplichtige echter kan aantonen dat de bijdragen die hij aan een dergelijke serviceclub betaalt toch in een bepaalde mate verband houden met zijn beroep en gedaan zijn om belastbare inkomsten te verkrijgen of te behouden, kan die belastingplichtige de bijdragen in diezelfde mate aftrekken als beroepskosten.

Bijdragen voor serviceclubs zijn dus fiscaal aftrekbaar als ze verband houden met uw beroep en indien ze als gevolg hebben dat u belastbare inkomsten verkrijgt of behoudt.

Ook de rechtbank te Bergen liet de gedeeltelijke aftrek (50%) van bijdragen betaald aan ‘Rotary’ toe (Rb. Bergen dd. 18.03.2010).

Bron: De Tijd (11/04/2004)