Een klant bestelt vier artikelen, u stuurt er per ongeluk vijf op. Wat nu? Of wanneer u als onderneming spontaan een proefpakket met stalen opstuurt. Kan u de goederen terugvragen of de betaling ervan eisen?

Ongevraagde levering. Voor alle verkopen op afstand [1] geldt dat wanneer een onderneming producten aan de consument toestuurt zonder dat deze besteld zijn, de consument in elk geval vrijgesteld is van de betaling van de prijs en van elke andere tegenprestatie [2].

Houden zonder betalen. De consument mag met andere woorden het goed houden zonder te betalen. Het feit dat hij niet reageert op de levering betekent niet dat hij ermee instemt.

Terugsturen. Indien de consument het product niet in zijn bezit wenst te houden, kan hij het ook terugsturen op kosten van de onderneming.

Tip! Als de consument het ongevraagde product wel houdt én betaalt, ontstaat er toch een overeenkomst tussen de consument en de onderneming.

Fouten vermijden. Wanneer een onderneming pakketjes verzendt, moet deze voor de juiste frankering weten hoeveel de goederen wegen. De onderneming kan aan de hand van deze gekende gegevens een systeem uitwerken om ongevraagde leveringen tegen te gaan. Afhankelijk van de specialisatie en welke goederen er worden verhandeld, kan het gewicht van een goed worden gekoppeld aan een bepaalde hoeveelheid of de grootte van een verpakking.

Klacht neerleggen. Indien het toesturen van ongevraagde producten als een “agressieve” verkooptruc wordt ervaren, kan de consument hierover een klacht neerleggen via het meldpunt van de FOD Economie.

Agressieve handelspraktijk. De wetgever aanziet in dit kader elke vraag om onmiddellijke dan wel om uitgestelde betaling of om terugzending of bewaring van een product die een onderneming heeft geleverd, maar waar de consument niet om heeft gevraagd, als een “agressieve handelspraktijk” [3].

Bronnen
Boek VI “Marktpraktijken en consumentenbescherming” Wetboek van economisch recht van 28 februari 2013.

[1] De verschillende vormen van verkoop op afstand zijn: de verkoop op internet, de catalogusverkoop, de televerkoop en de telefonische verkoop.
De wet omschrijft een overeenkomst op afstand als “iedere overeenkomst die tussen de onderneming en de consument wordt gesloten in het kader van een georganiseerd systeem voor verkoop of dienstverlening op afstand zonder gelijktijdige fysieke aanwezigheid van de onderneming en de consument en waarbij, tot op en met inbegrip van, het moment waarop de overeenkomst wordt gesloten, uitsluitend gebruik wordt gemaakt van één of meer technieken voor communicatie op afstand.”
[2] Art. VI.38 boek VI “marktpraktijken en consumentenbescherming” WER.
[3] Art. VI 103, 6° boek VI “marktpraktijken en consumentenbescherming” WER.